Verb แท้ไม่ได้มีแค่หนเดียว

ตอนเด็กๆ คุณครูเคยสอนไว้ว่า...

        ชีวิตอยู่ก็ต้องคอย enjoy, like

     ไม่ต้อง mind, consider นะเธอจ๋า

     จง finish อย่า risk เสี่ยงเลี่ยงเวลา

     no use น่ะ  no good ด้วย ช่วยกันจำ

        อย่า avoid คอย postpone จะโดนเทศน์

     appreciate อย่า deny ไม่น่าขำ

     be busy มีเสมอ เธอจงจำ

     keep ด้วยคำ excuse me ดีจริงๆ

        จง practice อย่าคิด spend เล่นเลยเถิด

     จะ be worth ดัง suggest วิเศษยิ่ง

     look forward to เธอ เสมอจริง

     be used to บวก -ing จริงทุกที

        prefer to, object to, or look like

     devote to คู่ใจไม่หน่ายหนี

     เมื่อ can't help, imagine ก็ยินดี

     feel like me อีก take to เป็นคู่กัน

                                               และ preposition ทุกตัว

...เป็น verb แท้ที่ต้องตามด้วย verb -ing



ปัจจุบัน...

        ตื่นเช้ามาก็ต้องคอยไปกด like

     พอสายหน่อยก็เข้าไป post จ๊ะจ๋า

     comment มาก ต้องนั่งอ่านเสียเวลา

     เก็บผักอีก นั่นแหละหนา งานประจำ...